ŁASKAWOŚĆ TYTUSA (LA CLEMENZA DI TITO) W. A. Mozart

Warszawska Opera Kameralna aleja Solidarności 76B

Piątek, 9 Maja, godz. 19:00
Sobota, 10 Maja, godz. 19:00

34. Festiwal Mozartowski w Warszawie
Teatr Warszawskiej Opery Kameralnej

Wolfgang Amadeusz Mozart
La clemenza di Tito, KV 621 / Łaskawość Tytusa, KV 621

Opera w dwóch aktach, oryginalna włoska wersja językowa

Kompozytor | Wolfgang Amadeusz Mozart
Libretto | Giambattista Varesco według Pietro Metastasio
Premiera | 5 maja 2025 r.

Realizatorzy

Kierownictwo muzyczne | Benjamin Bayl
Inscenizacja i reżyseria | Anna Sroka-Hryń
Scenografia i multimedia | Grzegorz Policiński
Choreografia | Paulina Andrzejewska – Damięcka
Kostiumy | Sabina Czupryńska
Reżyseria światła | Piotr Hryń

Tancerze

Nikola Zientarska, Magdalena Tandek, Julia Witczak,Bartek Dopytalski, Krzysztof Jaros, Bartłomiej Kamiński

Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej

Kierownik Zespołu Wokalnego | Krzysztof Kusiel-Moroz

Zespół Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej Musicae Antiquae Collegium Varsoviense (MACV)

Dyrygent | Benjamin Bayl

La Clemenza di Tito w mojej interpretacji to pogłębiona na poziomie psychologicznym i metafizycznym opowieść o Człowieku, o jego skomplikowanej, delikatnej naturze. Tito jawi się nie tylko jako Cesarz, ale jako człowiek, człowiek omylny, z krytycznym wglądem w siebie. Osią opery jest trio Vitellia, Sesto, Tito, gdzie Sesto stanowi centrum konfliktu. Relacje łączące to trio są niejednoznaczne, a ich tłem jest przemocowy, bezwzględny świat starożytnego Rzymu. Czyżby starożytnego? Siła dramatów Szekspira, literatury Dostojewskiego czy wielkich dzieł operowych polega na ich uniwersalizmie. Wprawdzie mamy samoloty, internet, szybki przepływ informacji, polecieliśmy w kosmos, sztuczna inteligencja usprawnia procesy podejmowania decyzji, ale człowiek się nie zmienił. Nie zmieniają się rządze i namiętności, którym podlegamy jako ludzie. Zmienił się tylko anturaż, a sposoby manipulacji stały się bardziej zakamuflowane i wyrafinowane.
Libretto opery jest punktem wyjścia do rozważań na temat naszej kondycji duchowej i psychologicznej we współczesnym świecie. Dzięki tej wiwisekcji mam szansę zbliżyć się do tego delikatnego i czułego miejsca, które nie podlega żadnej definicji.
Anna Sroka-Hryń

STRESZCZENIE
AKT I
Starożytny Rzym, pierwszy wiek naszej ery. Piękna Vitellia, córka byłego cesarza Rzymu, nie może znieść obojętności obecnego cesarza Tytusa, który jest zakochany w Berenice, córce króla Judei. Prosi zadurzonego w niej Sekstusa, aby zorganizował zamach na życie cesarza. Nową wybranką władcy zostaje Serwilia, siostra Sekstusa. Niestety jej serce należy już do Anniusza, przyjaciela brata. W tym samym czasie Publiusz, dowódca stojący na czele pretorian, przedstawia cesarzowi listę spiskowców. Tytus wyjaśnia mu swoją filozofię przebaczenia. Serwilia wyjawia władcy swój związek. Tytus docenia uczciwość dziewczyny i wycofuje oświadczyny. Upokorzona Vitellia zmusza Sekstusa do podpalenia Kapitolu i zamordowania cesarza. Zaraz po jego wyjściu dociera do niej niespodziewana wiadomość, że to ją Tytus poprosi ją o rękę. Sekstus jest przekonany, że osobiście zamordował Tytusa.
AKT II
Okazało się, że Sekstus przez pomyłkę zamordował kogoś innego, a Tytus żyje. Anniusz namawia przyjaciela do powrotu na dwór cesarza i poddania się jego łaskawości. Sekstus gotów jest przyjąć los banity i opuścić Rzym. Anniusz, w obawie przed utratą przyjaciela prosi go, aby został. Vitellia, lękając się o własne bezpieczeństwo, namawia spiskowca do ucieczki. Rozstrzygnięcie przychodzi samo. Publiusz aresztuje podejrzanego i stawia go przed obliczem cesarza. Gdy Tytus żąda szczegółowych wyjaśnień, Sekstus przyznaje się do winy. Cesarz musi podpisać wyrok śmierci. Targają nim sprzeczności: nie chce zostać tyranem, nie chce skazywać na śmierć na przyjaciela. Zwraca się do bogów, mówiąc, że jeśli chcą okrutnego władcy, muszą odebrać mu ludzkie serce. Tragiczne wieści docierają do Vitellii. Servilia i Anniusz błagają ją, aby uratowała Sekstusa. Vitellia uświadamia sobie, że musi wyznać swoją zbrodnię, zamiast beztrosko zasiąść na tronie za cenę życia Sekstusa. Targana wyrzutami sumienia decyduje się przyznać, że to ona była inicjatorką zamachu. Tytus wspaniałomyślnie okazuje łaskę wszystkim spiskowcom. Naród rzymski cieszy się z takiej decyzji, chwali cesarza za jego dobroć i miłosierdzie, prosi bogów o długie życie dla niego.

*******

Bezpieczne zakupy w Bilety24. W przypadku odwołania wydarzenia, gwarantujemy automatyczny zwrot środków potwierdzony komunikatem wysyłanym na adres e-mail, podany podczas zakupu.